7.oda

.


MAROON 5 - MISERY


“Anne sen bir pop konserine mi gidiyorsun” diyerek dalga geçti kızım benimle, yola çıkma öncesinde.. “Tam olarak pop değilmiş” gibi şeyler gevelesem de asıl konuyu ikimiz de biliyorduk: Böğürmüyordu bu grup:) "Hem cumartesi akşamı Şebnem’de acısını çıkarırım" dedim :)


Eğlenmeye ve keyif almaya odaklı ruhumla, 2 günlük dopdolu bir plan ile düştüm yollara.. cuma akşamı Maroon 5 konseri, cumartesi tüm gün festival kapsamında İstiklalde sinemalarda, cumartesi akşamı Şebnem Ferah konseri, pazar günü yine sinema ve pazar akşam evime dönüş..


Hayalimde, Nilüfer Turizmin otobüsüne binip, koltuktan uzanıp dergimi alıp okumak ve bu tuhaf ilginç heyecanı yaşamak vardı ama bilet bulamadım:) Vasat bir firmayla gitmek zorunda kaldım ama kulağımda Rammstein varken bana her yol cennet:)


Akşamüstü kardeşime ulaştım, o da işten erken çıkmıştı. Hasret giderdik. Ben kardeşimi çok seviyorum, çok da özlüyorum..



Bir paket içinde; müzik, kitap ve film göndermiştim ben Rehaya.. O da beni temmuz sonuna kadarki tüm konserlere davet etmişti.. Gerçek değil gibiydi.. öyle miydi böyle miydi, derken bir sabah mailimi açtığımda bütün konserlere iki kişilik biletlerimizin alındığını okuyordum.. İki rockseverdik.. O yıllarını yurtdışında geçirmiş ve geçen yılki Sonisphere i kaçırmış biri olarak acısını çıkarmak istercesine tüm konserlere evet temmuz sonuna kadar tüm konserlere biletlerimizi almıştı.. Bana kalan sadece zaman yaratıp gidebilmekti..


Ve ikimiz de neredeyse hiç dinlemediğimiz bir grupla açılışı yaptık bu yılın konser maratonuna:Maroon5:)



Sadece birkaç şarkısını bildiğimiz grubu sahne önünden dinlemek üzere yerlerimizi almıştık Cuma akşamı. Kuruçeşme Arenaya ilk kez gidiyordum ben.. Hava inanılmaz soğuktu, ve konser alanı Boğazın dibindeydi.. Kardeşimin tavsiyesiyle iki kalın kazak giymiştim içime, kaz tüyü montum da rüzgarın içime işlemesine izin vermiyordu. Ve hepsinden öte kanı kaynayan heyecanlı gençler ile dopdoluydu ortalık.. Kalabalıktı.. Biz ancak yaşlılar grubuna girebilirdik onların arasında :)


Konserin başlamasını beklerken, sadece This Love ve She Will Be Loved şarkılarını bilen ben, Reha’ya sordum “sence hangi şarkıyla açılış yapacaklar” diye.. “Bilmem, Misery olabilir belki” dedi bana ama sanki başka şarkısını zaten bilmiyormuş gibi bir duruşla :) Ve sonra ışıklar yandı.. grup sahnede yerini aldı, ve acayip yakışıklı bir eleman eline mikrofonu alıp “ooo yeee” diye koşmaya başladı..



‘Adam’mış o.. güzel yüzü ve beresiyle.. Keyifliydi konser, sahne güzeldi, biz çok yakındık. İlk şarkının ortasına doğru nakarat kısmı gelince Misery dediğini duyduk Adam’ın, ve Rehayla aynı anda birbirimize dönüp “aaaa Misery ymiş buuu” diye şaşkın şaşkın gülüştük..


Konser genel olarak iyiydi.. süper harika değildi ama iyiydi.. Baterist muhteşemdi !!, Adam yakışıklıydı, This Love şarkılarını süper söylediler.. Kuruçeşmenin yeri de harikaydı.. Eğlendik.. Deniz yoluyla gitmiştik, yine deniz yoluyla döndük..


Geceyi kardeşimle sohbet ederek geçirdim. Tabi ki ana konumuz muhteşem dergi Gezgin di :)


Cumartesi öğlene doğru uyanıp kahvaltıları yapıp çıktık evden kardeşimle.. Ben Reha ile buluştum.. İyi bir organizatör olduğunu ispatladı kendisi.. Nereye kadar arabayla gideceğiz, nerede deniz yolunu kullanacağız, ne zaman tünel e bineceğiz.. Hepsini itinayla düşünüp planlamıştı.. Ben ilk kez Tünele bindim :) İstiklal de arkadaşlarla buluşup kendimizi sinemaya attık..


Good Neighbours ..

2010/Kanada yapımı olan film ilginç bir seri katil filmi idi. Kurgu ağır ilerliyor, oyunculuklar filmi sırtlıyor ve atmosfer kara komediyi andırıyor.. Jacob Tierney’in bu enterasan filmini de seviyorum..






Çıkışta kardeşimin grubuyla buluşuyoruz, hep birlikte kalabalık bir şekilde bir şeyler içmek üzere oturuyoruz. Yan masamızda Ali Düşenkalkar ile Necip Memili var.. Servis geç kalınca diğer filme yetişmek üzere hiçbir şey içemeden kalkıyoruz..

Geç kalmışız bile. İçerisi tıklım tıklım dolu.. ve burada sahne önü diye bir ayrım da yok.. bu kez tüm risklere girerek makinemi boğazımda içeri sokabiliyorum :) Ve Şebnem Ferah ayağında kırmızı rugan ayakkabılar, siyah sırtı açık bir elbise, elbisenin bittiği yerden ensesine uzanan fermuar dövmesi, saçının bir yanı topuz diğer yanı açık olarak sahnede.. Kırmızı Rugan Ayakkabılar şarkısı ile başlıyor.. 2 saat sahneden inmeden sevdiğim tüm şarkılarını söylüyor.. Eksik kaldı dediğim bir şarkısı olmuyor.. Gerçekten de muhteşem bir konser.. Dün geceki mekanda olsaydı bu konser ne müthiş olurdu diyorum zaman zaman içimden..



Bazı şarkılarında içim acıyor.. bazı şarkılarında coşuyorum.. Şebnemi seviyorum.. Konseri dinlemeye gelenler arasında Hayko Cepkin de var.. Sahne çok yükse olmadığı için zaman zaman görme sorunu yaşıyorum.. Reha bulduğu boşluklara beni yönlendiriyor..



Konser bittiğinde artık benim de pestilim çıkmış durumdaydı.. Aslında adım atacak halim yok ama arabaya kadar yürümemiz lazım.. Yürürken Rehanın bir markete su almaya girdiği o kısacık anı bile değerlendirip marketin önündeki sandalyeye fırlatıyorum kendimi :).. Neyseki kardeşimin evinin kapısının önüne kadar bırakıyor Reha, bir daha yürümek zorunda kalmıyorum. (Düşünceli bir adam bu, apartmandan içeri girene kadar ben, bekliyor)


Kardeşimde ayaklarımı koltuğun tepesine dikip oturuyorum bütün gece.. Konuşacak ne çok şey var, zaman yetmiyor, uyku çöküyor..


Pazar öğlen yine buluşuyoruz hep beraber.. Vapur ve tünel sonrası yine o güzel kalabalığın içinde İstiklaldeyiz.. Reha ile Alper bir aradaysa, onların yanında gülmeden kahkaha atmadan durmak imkansız.. Gülşah ve ben 'gülücü' olarak katılıyoruz ekibe :)) Koca bir kova mısır alıp giriyoruz filme..