7.oda

"babalar ve oğulları" temalı bir film bu evet..
ama ondan da öte, sevginin varlığının dillendirilmediği ailelerin, hoş ama bir yandan da insanın içini acıtan bir öyküsü de diyebiliriz..

birbirine sıkıca bağlı bir aile fakat kimse kimseye sarılmıyor, kimse kimseye sevdiğini söylemiyor..
evet birbirine bağlı bir aile fakat öyle soğuk ki aile içi ilişkileri..
ailedeki sıcaklık eksikliği, havaların da aniden düştüğü şu günlerde içimi daha da üşütüyor..
oysa sonbaharın en sevdiğim yanı, battaniye altından film izlemekti..
battaniye yetmedi bu kez ısınmama :)


çocukluk anılarıyla başlıyor film..
Robert Redford ın yönettiği bu film, Norman Maclean'ın gerçeklerden yola çıkarak yazdığı aynı adlı kitaptan senaryolaştırılmış..

sevgi dolu ama katı bir baba, çok sessiz -nerdeyse varlığını bile hissedemediğiniz- bir anne ve iki erkek çocuğun hikayesi..
belki de iki kardeşin hikayesi..
birlikte büyüyorlar fakat kendilerine nasıl da farklı yollar çiziyorlar..
inatçı, sevimli, duygularını daha coşkulu yaşayan küçük kardeş Paul (Brad Pitt), büyüyüp bir gazeteci oluyor ve kendine alkol ve kumarla bütünleştiği bir hayat kuruyor..
sessiz ve uysal, babasına çok benzeyen büyük kardeş Norman (Craig Eric Sheffer) ise edebiyat öğretmeni oluyor..
ne yaşanırsa yaşansın biribirlerinden kopmuyorlar ve birbirilerine sevgilerini birlikte balık avlayarak dillendiriyorlar..


ama asıl sorun ne biliyor musunuz??
birbirlerini anlamıyorlar.. ki bugün bile pek çok ailenin en büyük problemi bu aslında..
birbirilerini anlamaya çalışarak fakat anlamadan geçip gidiyor yıllar, zaman..
birini gerçekten anlayabilmek ne denli zor değil mi??
üstelik de seçimleri ve hayat tarzı bize çok ters ise??
mesela küçük kardeşin neden içki ve kumarı hayatının odak noktası yaptığını anlayamamamız gibi..
bizim düşüncelerimize ve bizim doğrularımıza göre yaşayan insanları anlamak bir derece daha kolay..
ya ötekiler??


kumarhaneden atıldıktan sonra Paul un ümitsizce oraya geri dönme kararını abisine söylediği sahne ve o andaki yüz ifadesi nasıl da iç parçalayıcıydı aslında..
abisi bildiği halde ona yardım edemeden her gün ölmesini bekler gibi endişeli ve üzgün geçti günler..
sonunda da beklenen oldu..


filmi hala izlemeyen varsa mutlaka izlesin derim..
ve bikaç replik ile son veririm yazıma :)


Neden yardıma en çok ihtiyacı olan insanlar, yardım kabul etmezler?

*******

Herkes, hayatında en az bir kez, yardıma ihtiyacı olan bir sevdiğine bakacak ve aynı soruyu soracaktır:
"Yardım etmeye hazırız tanrım, ama ya, bir şeye ihtiyacı yoksa?"
Bize yakın olanlara her zaman yardım edemediğimiz doğrudur. Sebep; hangi parçamızı vereceğimizi bilemememiz, ya da daha çok, vermek istediğimiz parçamızın, istenmemesidir. Bu yüzden birlikte yaşadığımız insanların bizden kaçtıklarını bilsek de, onları yine de sevebiliriz. Onları tamamen ama, tam olarak anlamadan sevebiliriz. !

*******

Kanyonun alacakaranlığında yalnız kaldığımda, tüm varoluşum geriye sadece ruhum ve anılarım kalacak şekilde soluklaşıyor.

*******

Sonunda, herşey, bir tek vücutta birleşiyor. Ve ortasından nehir geçiyor. Nehir dünyanın en büyük seliyle kesiliyor. Ve zamanın tabanında kayaların sütünde akışını sürdürüyor. Bu kayalardan bazıları; yaşı olmayan yağmur damlaları. Kayaların altında kelimeler var.. Ve bu keliemelerden bazıları Onların. Benim hayaletlerim bu sularda..


çok eskilerden bu film.. taa 1992 yılından.. şarkısını da çook eskilerden seçtim o yüzden..
eminim yaşı 30 u geçkin herkesin çok yakından bildiği bir gençlik şarkısıdır..

(STYX - BOAT ON THE RIVER)