7.oda

Uzun zaman olmuş ebelenmeyeli.. biri bugün adımı telaffuz etmiş ve hatta en sevdiğim konulardan biri hakkında ebelenmişim :)
Sevgili Yengeç ebelemiş beni..
mim konumuz da şudur: en yakınımızdaki kitabın 187. sayfasındaki ilk cümle !!
ne güzel bi mim değil mi :)
Sabah öğrendim ebelendiğimi ama işyerindeki sıkıcı olup ve hatta okunmayan iş kitaplarından bi cümle yazmak yerine, şu an okuduğum kitap evimde hemen sehpada (kapıya en yakın mesafe) olduğu için geceyi buldu tabi evde pc başına oturup yazmak.. ama itiraf etmeliyim işten eve gelir gelmez 187. sayfaya bakmıştım..

Öncelikle kitaptan bahsetmeli biraz değil mi..
okuduğum kitabın adı: Bir Cinayetin Psikanalizi..
bir Sigmund Freud Romanı.. yazarı: Jed Rubenfeld..
Bilenler bilir.. yeniden meslek seçip okuma şansım olsaydı hiç düşünmeden bir cinayet dedektifi olurdum.. delillerden katil profili çıkarmak.. müthiş bişey bence.. daha önce şu yazımda da bahsettiğim gibi en sevdiğim program da “crime & investigation” dı zaten..

Bayramda aile boyu istanbuldaydık..
Sevgili Tuzluk un bahsettiği gibi tüm zamanımı tramway keyfi yaparak geçirmedim tabiî ki :)
bir gün küçük hanımı gezdirmek, bir gün aile boyu gezmek, dvd ve kitap alışverişi yapmak, geceleri bikaç arkadaşla görüşebilmek ve daimi mekan tripte kardeşimin önderliğinde müzik ziyafeti çekmek dışında kalan tüm zamanımı kardeşimin evinde kitaplarıyla ve filmleriyle sarhoş halde geçirdim..
hep böyle olur zaten.. insan okunacak bunca kitap dergi ve izlenecek film arasında ne yapabilir ki..
arasıra maymun iştahlı davranıp biçok kitaba aynı anda saldırsam da..
bu kez.. kitabı görür görmez hiç tereddüt etmeden elime alıp işte benim kitabım yahu dedim ve başladım..
yanılmamışım :)
Hep sonraya ertelesem de okuduğum kitaplardan detaylı bahsetmeyi.. –ne yapabilirim, okuduğum kitapla ilgili bi yazı yazana kadar başka bi kitaba başlamış oluyorum ve erteliyorum da erteliyorum- bu kez bahsetmem çok da doğru olmaz, zira daha başlarında sayılırım kitabın..

Lafı böööle dolandırdıktan sonra ebelenme olayına geri dönerek şahane kitabımızın 187. sayfasındaki ilk cümlemizi yazıyorum :)
“Işık çok parlaktı ve başına yastık kapasa bile dışarıdan gelen sesler çok yüksekti.”
Bu cümleyi okur okumaz kafamda harika bir fotoğraf karesi belirse de, istediğim fotoğraf karesini bulamadım ve çekmeye karar verdim :)
model aranmaktadır kafasını yastığın altına gömecek bir erkek model :)

Kim niye 187 li mim başlattı diye merak etsem de..
yani niye mesela 77 değil de 187 ??
neyse son rakamı 7 imiş ve hatta rakamlarının toplamı da 7 imiş diye sevinsem de.. -vardır benim böyle rakam gördümü kendimi tutamama, bi izler arama takıntım-
şansıma iyi de bi cümle çıktı hani..
bi gün ben de mim başlatıcam işte..

Şimdi… kimleri ebelesem diye şööle bi komşularım baktım da, bi açıdan hepsinin hangi kitapları okuduklarını merak etsem de bikaç seçim yapacağım..
öncelikle ebelemek istediğim kişi tabiî ki sevgili Derin İz (oh be bir kez olsun ben seni ebeledim:), daha sonra ebelemek istediğim kişi sevgili İmkansızlıklar Dedektifi (sakın ingilizce yazayım deme Hakan !!:), sevgili Gülçinin sürekli kitap okuduğunu ve yazdığını bildiğimden pas geçerek sevgili Tuzluk u ebeliyorum :) galiba ben bugüne kadar hep 3 kişi ebeledim ama bu kez sevgili Abi yi de işin içine katarak dörtlüyorum :)
Hadi kolay gele.. cümleleri ve kitapları merakla bekliyorum..

İstediğim gibi bi fotoğraf bulamasam da yine de cinayeti –kitapta ceset elleri başının üstünden bağlanmış ve asılmış bi halde bulunuyordu- anımsatan bi fotoğraf ile süslüyorum kelimelerimi.. ve müzik olarak da, kitabı keşfetmemi sağlayan kardeşimin yine keşfetmemi sağladığı yeni bir ses (björk ve sinead o’connor karışımı bi ses) ve harika şarkısıyla noktalıyorum..

(BAT FOR LASHES - TROPHY)