7.oda

.


NIGHTWISH - END OF ALL HOPE


Sanırım bu filmi izlemeyen kalmamıştır.. Benim gibi çok geç de olsa izlemişsinizdir diye düşünüyorum.. Film hakkında ben de pek bilinmeyen şeyler söylemeyeceğim aslında.. Klasik bir felaket filmi..
2012 de ne oluyor?
Dünyanın sonu geliyor !

Belki diğer felaket filmlerinden ayrılan yönü dünyanın sonunu modern bir Nuh Tufanı uyarlaması şeklinde senaryolaştırması. Evet Roland Emmerich de bu son filmi için: “Filmim Nuh’un Gemisi efsanesinin modern tarzda yeniden anlatımı gibi. ‘Neler ve kimler kurtarılmaya değer?’ sorusunu soruyor ve sonra da o gemiye kimlerin binebileceğini anlatıyor.” diyor.




Hemen bir dipnot olarak 2012 efsanesi hakkında küçük bir hatırlatma: Kolomb öncesi, Orta Amerika medeniyetlerinin en gelişmişlerinden biri olan Maya’lardan kalan takvim, 21 Aralık 2012’de sona eriyor. Özellikle matematik ve astronomi konusunda ilerlemiş olan Mayaların dünyanın ömrünü bu tarihle sınırlandırmaları kuşkusuz pek çok yoruma yol açtı. Bazı bilim adamları Maya takviminin bu tarihten sonrasını hesaplayamadığı için sona erdiğini söylediler. Öte yandan astrologlara göre 2012 kışdönümünde bazı takım yıldızlarının kesişerek “Karanlık Aralık” denen bir özel durumu oluşturmaları da, özellikle astronomide ilerlemiş bir uygarlık olan Mayaların gözünden kaçmamış ve bunu her şeyin sonu olarak yorumlayıp takvimi sona erdirmiş olabilirler.


İşte bu fikir üzerinden beslenen 2012 filminin senaryosu; olması muhtemel felaketlere az bir zaman kala, dev dalgalara dirençli, çok sayıda insanı içine alacak kadar büyük, yarı denizaltı şeklinde büyük gemiler inşaa edilmesi ve felaketten haberi olanların gemilere binme mücadelesi ile haberi olmayanların ise çaresizliği üzerinde süregidiyor..

Bazı eleştirmenlerce “felaket pornosu” çekmekle suçlanan Emmerich, 2012 ve Yarından Sonra’daki bu sahnelerin küresel felaketlere karşı ortada hiçbir hükümet planı olmamasının altını çizmek ve küresel ısınmaya insanların duyarlılığını artırmak için gerekli olduğunu savunuyor.

Roland Emmerich’in dünyayı yok etme konusunda görsel olarak sınır tanımayacağını Himalayalar’ı aşarak gelen sulardan anlayabiliriz aslında.

Filmde belki de en çok tepki toplayan yerler dinsel motiflerin de yerle bir edilmesi idi. Himalayalara ek olarak Vatikanın da çökmesi cesurca idi kabul etmek lazım. Aslında film şunu diyordu: Böyle küresel bir felaket anında çaresizce Tanrı’ya sığınmak ve bir kilisede dua etmek yerine, kaderinizi elinize alıp kurtulmayı deneyin.



Filmin tamamı dijital çekilmiş. İnsanların başına gelenlerden ziyade yıkımın kendisi asıl konu.. Görsel efektlerinin hakkını vermek lazım elbette kesinlikle çok başarılılar. Ama öyle çok yıkım görüntüsüyle dolup taşıyor ki film, ve bu görüntüler öyle hızlı ilerliyor ki, bu koşuşturmaca ve yoğunluk; sağlam görüntülerin zihne işleme gücünü zedeliyor. Sersemletici bir kareye şöyle bir durup bakıp uzun süre tadını çıkaramıyorsunuz, hemen ardından bir başka yıkım görüntüsü devreye giriyor çünkü. Bu da bir yerden sonra sanki bilgisayar oyunu izliyormuşuz gibi bir hisse sebep oluyor..


Ve felakete aslında farklı bir açıdan yaklaşsa da yine de artık çok bilindik bir sürü klişe ile dolu, tüm yıkım filmleri gibi 2012 de..

Amerikan çekirdek ailesini kutsallığını vurgulamak için oluşturulmuş yan hikayelerden artık bana böğk geldi. Hatta bu kutsallığın farkına varamayan ya da ailenin birleşmesine herhangi bir engel oluşturan yan karakterlerin talihsiz bir şekilde harcanmasından da. Yine insanın özünde iyi bir varlık olduğunu anlatmak isteyen beklenmedik anlayış ve fedakarlık sahneleri de (Amerikan başkanının gemiye binmemesi mesela) bolca işlenmiş klişelerden.. Şapşal eski kocanın birden ailesinin değerini anlaması ve kahraman oluvermesi ise ancak komik.. Ve klasik bir son daha .. Köpek kurtuluyor, kalpler birleşiyor, güneş yeniden doğuyor :)



Boş zamanım var ve güzel görsel şovlar izleyip eğlenmek istiyorum diyorsanız izleyin filmi.. Daha fazlasını da beklemeyin ve filmin sonunda ölenler için neden üzülmediğinize dair bir vicdan sorgulamasına girişmeyin diyor ve filmden birkaç replik alıp yazımı bitiriyorum..


"Eski zamanlarda, dünyanın bir son kullanma tarihi olduğunu keşfeden ilk uygarlık Mayalar oldu. Maya takvimine göre 2012 yılında, 640.000 yılda bir gerçekleşen, güneş sistemindeki gezegenlerin belli bir sırada dizilmesi sonucu dünyada korkunç olaylar gerçekleşecek. Dünya'yı bir portakal olarak düşünün. Güneş o kadar çok radyasyon yaymaya başlayacak ki Dünya'nın çekirdeği erimeye başlayacak. Gezegenin kabuğu kalkmaya müsait hale gelecek. 1958'de Prof. Charles Hapgood buna şu ismi verdi: Yerkabuğunun Kayması. Bunu Albert Einstein da destekledi. İnsanlar bunu yaşayacak, Doğa Ana o kadar tahripkâr olacak ki, bu kış gündönümünde 12/21/2012'de dünyanın sonu gelecek."


Karım Dorothy’nin son günlerinde aklı gidip geliyordu. Ölümünden bir gece önce elimi tuttu ve bana şöyle dedi: "Bence piyango almalısın. Şans herkesin yüzüne bir kere güler."

Çocukken babam genelde yollarda olurdu. Bana kutular dolusu kitap bırakır, her gece arardı. Okuduğum her kitap için bir dondurma kazanırdım. Lise hayatıma 2.000 kitap ve sıfır sevgili sığdırdım.


Birbirimiz için mücadele etmeyi bıraktığımız an insanlığımızı kaybettiğimiz andır.


Veee en sevdiğim sahne: Yüce Lamaya gerçekten dünyanın sonu gelmişse, bilgeliğin bu durumda ne önerdiğini, ne yapması gerektiğini soran kişiye Lamanın dolu bir bardağı göstererek verdiği cevap çok çok sağlamdı..
Sadece duyduğun bir şeye körü körüne inanma. Bu bardak gibi sen de düşünce ve dedikodularla dolusun. Bilgeliğin ışığından faydalanmak için öncelikle bardağını boşaltmalısın.