7.oda

CEHENNEMİME ÇOK GELDİM
8.

CAMDAN CANDIK

Avucumuzda iklimler taşıdık..
Yaz bir sesti..
Kalbimde kocaman bir haziran zamandan geliyorduk..
Ve gidecek zamanımız yok gibi durmadan duman susuyorduk..

Biz susup duman oluyorduk..
Şarap içiyor ve şehvetin kasıklarında yoksulluğumuza oynuyorduk..
Üşüyorduk yazın sıcağında..

Buz kesilirdim..
Yüzünü döndüğünde otobüsüm hareket etmezdi..
Biletsiz yolcu gibi şaşkın kalırdım terminalde..
İçimdeki çocuklar şehrin sokaklarına firar ederdi..
Eksik çocuk olarak dönerdim içime..

Kalbimiz saksısız çiçek..
Ayın hüznünü taşıyordu asfaltlara..
Aklını yitirmiş bir çiçek kızılıydık rüzgarlarla..

Cam sana çok yakındı..
Ben canımdan çıkmaya..

-Fadıl Öztürk-
(ENIGMA - AGE OF LONELINESS)