7.oda

CEHENNEMİME ÇOK GELDİM
5.

DURMADAN ÖLEN ZAMANDAN GEÇİYORDUK

Geldiğin yere yabancı, doğduğun zamana küskün..
her sayfada, sessiz kelimeler içindeki karanlığa düşüyordu..

Ellerin kopuyordu, boşlukta diğer yüzünü arıyordun..
Gözlerin uzaklarda rehin kalıyordu..
Gövdesiz sevişmeydin sen..
Sesin yabancı uçurumlara ağıt..
Gülüşün bir dala takılıp beşinci mevsim oluyordu…

Dokunmak: saydam,
Görmek: asılı bir fotoğraf,
Duymak: seslerin eridiği düzlük,
Sevgili: taştan bir iskeleti kaplayan et, yağ, ter ve ruh, yani günah ve sevapların yüklendiği bir faniydi senin için..

Yaşamak senin için tozlu bir gezegen yokuşuydu..
Anlasaydın ayak izlerimizde zulmü taşıdığımızı.. orada ölürdün..
Hayatı anladığın yerde bilirim, ölürdün..
Kanın bir kadifede oynayan misketler gibi dağılırdı..
Acılarından arınan bembeyaz bir ölüm olurdun..

Şehirleri ve insanları bir defterin karelerine yazıyordun..
Enlemine küskün, boylamını kırmış bir aşkı okuyordun..

Öptüm, dört kitaptan evvel isimsiz parmağından..
Kuş olup uçtu gölgesine oturmuş bir ağaç..
Gurbet bir kanada çok gelir diye dallarında kuşlar sönmüştü..
Anladım seni.. ve lanetlendim beşinci kitapta..

Beni gördüğünde çarmıha gerilmiş bir faniydim..
Dirildim..

-Fadıl Öztürk-
(Orphaned Land - The Calm Before The Flood)