7 Kasım 2006
terkiplerin taşından sağlam bir duvar örüyorum..
ve kelimelerimin çatısı üzerine koyarak kendimi tutukluyorum..
ben böyleyim işte, belki de budalayım..
kim nereden bilsin ki,
kendi hücremin taşlarını sırtımda taşıdığımı..
Meryem’in çocuğu yerine çarmıhı taşıdığı gibi..
(AMANDA MARSHALL - BEAUTIFUL GOODBYE)
Subscribe to:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
yok bunda garipseneck bir durum, öreriz kendi kendimize duvarlarımızı. çekiliriz hücremize korunmaktır dileğimiz dışarda bıraktıklarımızdan..
budala değiliz biz zamanı gelince yıkarız duvarlarımızı..
Yorum Gönder